We hebben een lief, druk en onderzoekend jongetje van 2 jaar en nog wat maanden. Helaas had ons kereltje het afgelopen jaar vanaf augustus zowat elke maand oorontsteking . Daarnaast sliep hij niet door (elke nacht een uur wakker..) en at hij slecht. Na heel wat getob en dokter bezoeken haakten we eind november de knop door: hij kreeg buisjes en zijn neusamandel werd geknipt.
Spannend voor ons: hoe reageert hij op de opname en wat gebeurt er daarna? Gelukkig ging de operatie heel erg vlot. Sterker nog: het was zo gepiept! Ons zoontje genot vreemd genoeg van het hele proces. Alles was spannend en leuk. Tot aan de narcose lachte hij. Daarna was het een een uurtje doffe ellende. Bloedend uit zijn neus en mond werd hij naar de uitslaapkamer gebracht. Toen mama hem zag in de zaal heeft ze hem een kwartier lang niet los gelaten.
Eenmaal thuis had hij eigenlijk niet zoveel last meer. Hij speelde veel, danste en zong de hele dag. Het meest opmerkelijkste gebeurde er die eerste avond. Hij sliep door! Elke nacht werden we zo rond drie uur wakker door een huilend jochie dat wilde drinken. En nu? Ja, wij werden wakker, omdat het inmiddels een ingesleten patroon was. De volgende nacht: hetzelfde liedje. En nu? Nog steeds slapen we door! Zelfs tijdens zijn eerste verkoudheid na zijn operatie sliepen we door. Een verkoudheid die voor het eerst niet eindigde in een oorontsteking!!!
Ow, en zijn eetgedrag? Hij eet opeens veel meer. Hij gaat maar door. Soms weten we van gekheid niet wat we allemaal aan moeten slepen. Met de kennis van nu.... hadden we deze operatie heel wat eerder laten doen.
Reacties
Een reactie posten