Gezin op Stoom

Vandaag heb ik mijn eerste babyschoenen weggegooid. Het viel me eerst zwaar, maar dat gevoel verdween snel. Na een paar uur voelde het alsof er een dam doorbrak. Ik heb een foto van de schoenen gemaakt, zodat ik ze altijd nog eens kan bekijken.  Waarom ik dit aandenken aan mijn jeugd weggooide? Ik probeer al enkele weken duurzamer en evenwichter te leven. Ik wil minder ballast meeslepen in mijn leven. Ik wil in balans leven met de natuur: dus geen vlees meer eten en minder of geen zuivel. Een bovenal wil ik meer rust in mijn hoofd. Daarom lees ik al enkele weken van alles over minimalisme en gezond leven.  Gisteren las ik het boek 'Vaarwel spullen' uit van Fumio Sasaki. Een mooi boek voor een beginnend minimalist. Lekker geschreven vol met praktische overwegingen, en mooie inzichten. Een aanrader! Hij eindigt zijn boek met een citaat van de dichter Rūmī: "Maar ik doe nu mijn mond dicht, in de hoop dat jij de jouwe opendoet." Tijd om mijn mond open te doen. Verder te o

Zes weken geleden werd ik fulltime vegetariër. Vier weken geleden at ik vanzelf ook telkens minder zuivelproducten. En vandaag zakte mijn broek af. Letterlijk. Mooi toch? Eindelijk een normaal BMI. Maar ook een figuurlijk: ik realiseerde me nooit dat een ogenschijnlijk kleine keuze toch grote gevolgen kan hebben op veel meer vlakken in je persoonlijke leven dan gedacht. Aflossen en vegan leven: de overeenkomsten Gek genoeg heb ik tegenwoordig twee gevoelige onderwerpen die ik kan bespreken in mijn vriendenkring. Het aflossen van mijn hypotheek wordt al net zo raar gevonden als kiezen voor minder vlees en zuivel eten. Vegan zijn dus. Het begint vaak met een waarschuwing: "Pas maar op hoor, straks..." en eindigt dan met een opmerking als "Vanavond lekker een hamburger eten, joh." Of "Ik ga eens een dure vakantie boeken." Mainstream blijft ook het makkelijkst en simpelste. Een instelling waar ik tegenwoordig niets meer mee kan. Wat me vooral erg irriteert is

Het duurde even: maar de eerste aflossingen zijn weer gedaan. Na een pauze van bijna zeven jaar hebben we de afgelopen twee maanden in totaal weer 1.500 euro afgelost. Daarmee gaat onze hypotheek slechts een paar euro’s omlaag per maand, dus waarom zouden we het doen? Nou heel simpel: omdat we de hypotheek zat zijn.  Een tophypotheek: niet normaal Ooit sloten wij een tophypotheek af. Waarom? Tja, je bent jong en je wilt wat. Echt waar: we zijn er gewoon ingetuind. 2019 was het en iedereen om ons heen kocht een huis. De financiële crisis was net begonnen en we hadden gewoon nog een paar jaar moeten wachten met kopen. Maar hoofdzakelijk realiseerden we ons toch niet goed wat een hypotheek was. Zowel de makelaar, als onze financiële adviseur, en velen om ons heen, vonden het heel normaal dat we een maximale hypotheek namen. Maar was dat wel zo?  Nee, natuurlijk niet. Wat heb je eraan dat je keihard moet werken om te kunnen wonen. Wat heb je aan meer ruimte: behalve om meer spullen o

Zeven jaar geleden schreef ik voor het laatst een blog. Zeven jaar.. het lijkt een eeuwigheid voor mij. Het leven heeft ons ondertussen flink bij ons nekvel gegrepen en meerdere keren door elkaar geschud. Maar: we staan nog en ademen vrijuit.  Tijd om deze blog op te pakken en het onderwerp te verbreden. Want streng aflossen is leuk, maar gezond en duurzaam leven is leuker. Daarbij aflossen alleen voelt lekker, maar tegelijkertijd de troep uit je leven wegdragen werkt kalmerend. En bovenal: focussen op de mensen in je leven, en niet de spullen, werkt bevrijdend. Lopen jullie weer verder met mij mee? De misère in vogelvlucht Er ging best wat mis de afgelopen zeven jaar: mijn hart besloot ziek te worden, emotionele chaos op mijn werk, teveel zorgen om onze kinderen, en daarbij: verwaarlozing van onze eigen normen en waarden door de drukte om ons heen en in onze hoofden. Korter kan ik het niet samenvatten! Laat me vast uitweiden over mijn hartverzakking... Veel te jong aan de hart